Jr 2,1-7

GROŹBY PRZECIW IZRAELOWI I JUDZIE
Apostazja Izraela i jej skutki
2 1 Pan skierował do mnie następujące słowo: 2 «Idź i głoś publicznie w Jerozolimie: To mówi Pan: Pamiętam wierność twej młodości*, miłość twego narzeczeństwa, kiedy chodziłaś za Mną na pustyni, w ziemi, której nikt nie obsiewa. 3 Izrael jest świętością Pana, pierwszym plonem Jego zbiorów*. Ci wszyscy, którzy go spożywają, stają się winni, spotka ich nieszczęście - wyrocznia Pana». 4 Słuchajcie słowa Pańskiego, domu Jakuba, wszystkie pokolenia domu Izraela! 5 * To mówi Pan: «Jaką nieprawość znaleźli we Mnie wasi przodkowie, że odeszli daleko ode Mnie? Poszli za nicością* i stali się sami nicością. 6 Nie mówili zaś: "Gdzie jest Pan, który nas wyprowadził z kraju egipskiego, wiódł nas przez pustynię, przez ziemię bezpłodną, pełną rozpadlin, przez ziemię suchą i ciemną, przez ziemię, której nikt nie może przebyć ani w niej zamieszkać?" 7 A Ja wprowadziłem was do ziemi urodzajnej, byście spożywali jej owoce i jej zasoby. Weszliście i zbezcześciliście moją ziemię, uczyniliście z mojej posiadłości miejsce pełne odrazy.


Przypisy

2,2 - Pobyt Izraela na pustyni pod bezpośrednim kierownictwem Bożym porównany jest przez Proroka w tym rozdziale do okresu idealnej miłości i wierności narzeczeńskiej.
2,3 - Wszystkie narody przedstawione są jako żniwo; wśród nich Izrael stanowi najlepszą część, zastrzeżoną Bogu.
2,5 - Karcąca mowa prorocka, stylizowana jako rozprawa sądowa. "Nicością" - obcymi bóstwami.

Zobacz rozdział